CHALIT SAPHAPHAK
PHOTOGRAPHY
KAREN WEDDING CEREMONY
อากาศร้อนเดือนมีนา ทางฝุ่นคลุ้งผ่านป่าแห้งผาก มุ่งหน้าไปบ้านสบลาน อ.สะเมิง จ.เชียงใหม่ ผมยืนรอขบวนเจ้าบ่าวจากหมู่บ้านห้วยหินลาดใน อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย บนเนินสุดท้ายก่อนถึงหมู่บ้านร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ ขบวนของเจ้าบ่าวหยุดอยู่ทางขึ้นเนิน ก่อนพิธีจะเริ่มเสียงกลองยาวและฉิ่งฉาบครื้นเครงไปทั่วบ้านป่า ผู้เฒ่าปูเสื่อล้อมวงทำพิธีที่ประกอบด้วยใบไม้และเหล้าขาว ผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายยิ้มแย้มชื่นมื่น หนุ่มสาวจากสองหมู่บ้านได้พบเจอกัน ระยะทางไกลขนาดนี้ถ้าเป็นสมัยก่อนหนุ่มสาวคงได้คุยกันไม่บ่อยนัก ทว่าโลกยุคดิจิตอลทำให้ปกาเกอะญอเชื่อมโยงกันได้ง่ายขึ้น
“ถ้าจะแต่งงานก็อยากได้ปกาเกอะญอด้วยกัน” หนุ่มปกาเกอะญอตอบเมื่อผมถามถึงคู่ครองในอนาคต เขาบอกว่าไม่อยากให้ชีวิตตัวเองต้องเปลี่ยนวิถีที่เป็นอยู่ แล้วก็ไม่แน่ใจว่าถ้าได้ภรรยาเป็นคนนอกเขาจะมาใช้ชีวิตแบบปกาเกอะญอได้หรือเปล่า การงานและวิถีชีวิตแบบปกาเกอะญอถ้าคนเมืองมาทำอาจจะสู้ไม่ไหว ส่วนปกาเกอะญอก็ไม่ถนัดนักที่ต้องไปอยู่ในเมือง ความรักที่ใครซักคนต้องปรับเปลี่ยนชีวิตมากเกินไปอาจทำให้ชีวิตคู่ไม่ราบรื่นนัก
เหล้าขาวแก้วแล้วแก้วเล่าถูกส่งแจกจ่ายให้ผู้ร่วมงาน กลุ่มผู้เฒ่าขับขานบทธา เด็กๆวิ่งเล่น แม่บ้านจัดการงานครัว หมูตัวใหญ่ที่เห็นเมื่อเช้าตอนนี้กลายเป็นอาหารบนโต๊ะแล้ว ขวดเหล้าขาวอยู่เป็นเพื่อนเเจ้าบ่าวตลอด หลายบททดสอบของเจ้าบ่าวเจ้าสาวปกาเกอะญอดูช่างยากลำบาก หากเป็นผมคงเมาสลบไปตั้งแต่ชั่วโมงแรกแล้ว งานแต่งงานคงมีเจ้าบ่าวไร้สติ
สินสอดของปกาเกอะญอแบบดั้งเดิมคือเครื่องมือทำไร่ เช่น เคียว เสียม มีดดายหญ้า ฯ ทุกอย่างบ่งบอกชีวิตและการงานในภายหน้าหลังครองเรือน เจ้าสาวเปลี่ยนจากชุดขาวยาวของสาวโสดเป็นเสื้อสีดำปักลายสวยกับผ้าถุง บ่งบอกความเป็นแม่บ้านครองเรือนครองรัก พิธีกรรมในแต่ละที่แตกต่างกันออกไปหลังจากปกาเกอะญอเริ่มนับถือศาสนาไม่ว่าจะพุทธหรือคริส
หลังจากเสร็จพิธีทางบ้านเจ้าสาวแล้ว จะกลับไปทำพิธีที่หมู่บ้านของเจ้าบ่าวอีกครั้ง งานแต่งงานเป็นเรื่องสำคัญในชีวิตของปกาเกอะญอ พิธีกรรมหลายขั้นตอนและการเดินทางไกลอันเหนื่อยล้า ทำให้การฉลองกินดื่มยาวนานเป็นพิเศษ อาจเพราะเป็นช่วงของการพักจากการงานในไร่และรอเริ่มฤดูกาลทำไร่อีกครั้ง ได้ชาร์จแบตให้กับชีวิตในงานอันเป็นมงคลถือช่วงเวลาที่ดี
